In iedere relatie gebeurt wel eens iets. Een ruzie, een discussie, etc. Niks nieuws. Het wordt pas huiselijk geweld als het volgens een patroon gaat. Om huiselijk geweld, meer inzichtelijker te maken heb ik een lijst met 8 signalen van huiselijk geweld:
#1 Isolatie
#2 Verlies zelfcontrole
#3 Romantisch ideaal
#4 Angst
#5 Bedreigingen
#6 Intimidatie
#7 Persoonsverandering
#8 Ontkenning
Dit hoeft niet zo te blijven! Je kunt de situatie veranderen. Daarvoor is bewustwording van huiselijk geweld van belang. Ik vertel je er meer over, mits jij de moed hebt om verder te lezen. Al die informatie puur voor jou, om het inzichtelijk te maken en je kracht aan te boren.
Het feit dat jij de confrontatie aangaat wat de signalen huiselijk geweld zijn is de stap in de goede richting. Het opmerken en erkennen van de signalen slachtoffer huiselijk geweld is de eerste stap om het te stoppen. Niemand zou in angst van de persoon van wie ze houden, moeten leven. Als jij jezelf herkent of iemand die je kent op basis van de 8 signalen huiselijk geweld, help! Voordat het te laat is.
8 Signalen huiselijk geweld
Voordat ik je de 8 signalen vertel, wil ik je een aantal dingen inprenten. Dingen die je niet mag vergeten en altijd moet onthouden:
- Huiselijk geweld is nooit OK
- Jij VERDIENT HET NIET om zo behandeld te worden
- GEEN ENKELE REACTIE MAAKT GEWELD TOT DE JUISTE REACTIE
- Geweld is NOOIT een GEBAAR UIT LIEFDE
Het meest kenmerkende signaal is ANGST voor je partner. Als je het gevoel hebt te moeten lopen op eierschalen wanneer je partner er is, dan is de kans groot dat je in een ongezonde relatie zit en er sprake is van een vorm van geweld.
Weet wel dat deze signalenlijst huiselijk geweld gebaseerd zijn op jouw perspectief, dingen die je kunt herkennen vanuit jezelf. Het zijn dus niet standaard signalen huiselijk geweld die je wellicht op elke site tegen komt. Het zijn die signalen van huiselijk geweld die je voelt binnenkomen en eerder zult begrijpen. Je zit in een situatie waarin je liever de andere kant op wilt kijken…
De 8 signalen die zijn omschreven leg ik je hier nader toe:
Isolatie
Doordat de geweldpleger jou isoleert van familie, vrienden en soms ook het werk, maakt hij jou compleet afhankelijk van hem. En als je zo vaak thuis zit, wordt je niet gezien. Ook het geweld blijft onbekend. Dit doet hij door je familie te labelen als bijvoorbeeld probleem veroorzakers. Hij kan zelfs voorkomen dat je weg kan door bijvoorbeeld sleutels weg te nemen of geld te beperken.
Doordat je zoveel alleen thuis bent, wordt je onzeker. Je krijgt het gevoel dat je niemand anders verdient en je het hiermee vol moet houden. Je gaat meer overleven dan leven. Deze verlatingsangst, neemt je leven in beslag en je raakt eenzaam en afhankelijk.
Een isolement kun je doorbreken door 5 simpele stappen:
#1 Herstel oud contact
#2 Vind mensen
#3 Je bent de beste vriend voor de ander
#4 Zelfbeeld en wereldbeeld
#5 Acceptatie
Verlies zelfcontrole
Al het geweld bepaalt je leven, niet jij. Zodra hij thuis komt, loop je op eierschalen en als de bom toch ploft ben je zoveel mogelijk passief. Je neemt steeds minder risico om geweld te voorkomen of om de situatie te sussen. Je cijfert jezelf helemaal weg en loopt het risico om depressief te raken.
Een resultaat van depressie kan zelfdoding zijn. Je ziet geen andere uitweg meer, dan om jezelf te beroven van het leven. Je voelt je een niemand. Je komt niet meer voor jezelf op, je zit alleen thuis en hebt een gewelddadige partner waar je niet meer zonder kan. Zelfdoding kan heel aanlokkelijk zijn dan.
En wat dacht je van het onderwerp intimidatie in jullie relatie. Had je ooit verwacht te doen wat je nu doet? Je laat het je maar gebeuren, omdat hij je dwingt tot sex en bepaalde handelingen. Anders wordt hij boos en kan hij agressief worden. Wanneer je slaapt betast hij jou en kan hij zelfs seks hebben met je. Het maakt hem zelfs niet uit of je ziek of moe bent. Jij bent echt meer waard dan dat!
Je hebt je grenzen laten verwateren. De zwakke grenzen hebben je kwetsbaar gemaakt en je wordt als vanzelfsprekend aangenomen of zelfs beschadigd door anderen. Check de ultieme handleiding tot het stellen van grenzen. In deze handleiding lees je 7 richtlijnen om het stellen van grenzen uit te kunnen voeren, zodat je in contact staat met jezelf en je eigen waarde groeit:
#1 In contact met je gevoelens
#2 Toestemming tot eigenwaarde
#3 Verleden en heden
#4 Sociaal netwerk
#5 Wees assertief
#6 Kosten-baten analyse
#7 Blijf flexibel
Romantisch ideaal
Wow, wat zag het leven er toch anders uit toen jullie elkaar voor het eerst ontmoette. Hij was zo anders, zo lief, zo charmant. Hij zorgde voor jou en voor je het wist woonde je al samen en was jullie leven begonnen. Bouwen aan de toekomst die jullie samen droomden. Beloftes die waren gemaakt. Eigenlijk te mooi om waar te zijn, ben je nu achter.
Wanneer iemand te snel wil, is er vaak sprake van een bedwingend karakter van jouw partner dat snel zal volgen als hij er zeker van is dat jij bij hem gaat blijven. De relatie raakt verbonden. Denk aan samenwonen, verloven en/of trouwen. En jij voelt je schuldig als je langzamer wil of de relatie wil beëindigen als alles er zo mooi uit ziet (voor de rest).
Eenmaal in zijn tentakels, komt langzaam de aard boven van het beestje. De beloftes voor de toekomst worden nog steeds gemaakt, nadat hij spijt heeft betuigt van het gepleegde geweld. Door de isolatie en het verlies van je zelfcontrole, heb je het gevoel dat de ander jou gelukkig maakt. En eigenlijk ben jij de enige die achter het stuur zit van het gevoel geluk. En zeg nou zelf, dit romantisch ideaal is toch de moeite waard om de rest te ondergaan?
Eh …. nee….
Lees anders het artikel: “Spiraal van geweld: het doorbreken van geweld binnen de relatie”, waarin je leert hoe je het patroon kunt doorbreken. De geweldsspiraal is een spiraal wat jou relatie verduidelijkt en waarom het romantisch ideaal zo sterk werkt en daardoor in de signalenlijst huiselijk geweld zijn plekje heeft gekregen.
Angst
Ook al is het zo mooi om samen weg te dromen in de toekomst, elke keer dat hij thuis komt of thuis is, is het lopen op eierschalen. Je weet nooit in wat voor stemming hij verkeert en hoe hij reageert. Je bent bang voor hem, wellicht angstig.
Door die angst vermijd je bepaalde onderwerpen. Onderwerpen waar jij gewoon recht op hebt, om niet op te geven. Rechten die jij gewoon mag uitoefenen. Je mag ergens voor staan, je mag een vraag hebben. Tja, het verlies van zelfcontrole heeft je passief gemaakt. Je kiest eieren voor je geld en bewaart de lieve vrede. Je voelt je onbelangrijk.
En het is evenmin geweld als het geweld stopt, wanneer jij passief wordt. Jij hebt het recht om je uit te drukken zoals jij zou willen, om je vrijelijk te bewegen, anderen te ontmoeten en om beslissingen te maken. Het is niet goed om deze rechten op te geven om zo het geweld te doen stoppen.
Zelfs het gevoel dat je niets goed kan doen ontstaat. Familie en vrienden zijn al verwaterd. Zij hadden nog positieve feedback kunnen geven op je talenten. Dat wat je goed doet! Je voelt je zo afhankelijk van hem, en hij heeft niets goeds te zeggen over je.
Bedreigingen
Zijn woorden kunnen beledigend en kwetsend zijn. Hij kan schelden en dreigen met fysiek geweld op jou of je dierbaren. Ook jouw huisdier kan worden bedreigd. Al dit verbaal geweld heeft zijn uitwerking. Het is er op gericht om gemeen te zijn en pijn te doen. Om je neer te halen en eigenwaarde met de grond gelijk te maken.
Er wordt nog meer angst gecreëerd. Bang voor jezelf en anderen. Je gaat je verantwoordelijk voelen voor zijn daden. Je voelt je afhankelijk van hem en om anderen te beschermen of uit schaamte beperk je zelf het contact met anderen.
Hij kan dreigen dat er mensen jou in de gaten houden wat je doet en waar je bent. Een vorm van jaloezie steekt hier de kop op. Je bewegingsvrijheid wordt beperkt en je moet verantwoording afleggen. Jaloezie kan zo extreem worden dat je wordt beschuldigd van vreemdgaan. Wanneer dit gebeurt gaat hij zelf hoogst waarschijnlijk vreemd.
Het artikel: “Het sprookje vreemdgaan ontrafeld: het bewijs geleverd” gaat in op de herkenning van vreemdgaan. Waar je op kunt letten en wat er in de relatie veranderd is.
Intimidatie
Hij onderwerpt jou aan hem. Hij verwijt het jou hoe hij voelt en interpreteert dat geen wat je zegt als een persoonlijke aanval. Je kunt niets meer goed doen in zijn ogen. De spanning loopt op en daarmee het risico dat de bom ontploft.
Hij bepaalt met wie jij praat en wanneer jij met hem praat. Je moet zelfs toestemming vragen als je met een vriend op stap wilt. En in gezelschap in anderen drijft hij de spot met jou, waardoor jij het middelpunt van amusement bent. Jouw eigenwaarde verdient respect. niet dit.
In mijn zwangerschappen was ik het middelpunt van spot door te zeggen dat ik te veel naar de Mac Donalds was geweest of dat ik leek op een aangespoelde walrus. Ik was niet dik, ik was zwanger.
Ook is angst zaaien wanneer eigendommen kapot worden gemaakt, iets wat hij kan of zal doen. Met “kan” bedoel ik, dat hij ook kan dreigen om dit te doen. Of huisdieren worden het mikpunt van agressie of bedreigd met agressie. Je bent niet het enige slachtoffer huiselijk geweld.
Persoonsverandering
Als je nu eens terug kijkt. Voordat je hem leerde kennen. Hoe was je toen? Was je ook zo passief? Cijferde je jezelf ook volledig weg? Was je ook zo teruggetrokken? Depressief? Deed je alles met anderen of vermaakte jij je prima alleen?
Nu ben je afhankelijk van een gewelddadige partner. Je bent bang voor het leven dat je nu leidt. Je hebt jezelf teruggetrokken om te overleven. Je bent vrienden en misschien familie kwijt. Je doet alles samen met je partner.
Depressie ligt echt op de loer. Je voelt je allerminst gelukkig. Sterker nog, je voelt je alsof je ook niets beters verdient. Alsof een leven zonder hem niet mogelijk is. Hij bedreigt jouw met jouw leven en aangezien hij al eerder dreigementen heeft uitgevoerd, waarom dit dan niet.
Je bent niet meer wie je was. Je staat in de overlevingsmodus. Je hebt niet je grenzen getrokken om voor jezelf te gaan staan. Je kunt jezelf weer terug winnen. Want je bent jezelf niet kwijt! Lees het artikel: “De ultieme handleiding tot het stellen van grenzen” om langzaam weer voor jezelf te gaan staan.
Ontkenning
Een onmisbare in de signalenlijst huiselijk geweld. Je ontkent waar je inzit en verklaard tegenover anderen dat je van de trap bent gevallen of dat hij een rot dag op het werk heeft gehad. En zo erg is het toch niet? Volgende week gaan jullie op vakantie en dan ontspant hij wel. Dan heeft hij niet meer de stress van het werk.
Of een ander excuusje om de situatie te bagatelliseren…
Je wilt niet leven waar je in zit, laat staan dat je het erkent. Daar schaam jij je wel voor en je bedenkt jezelf wel even een paar keer, voordat je deze confrontatie met jezelf aandurft. Om toe te geven dat waar je inzit, niet langer kan en er echt iets moet veranderen.
Haal je kop uit het zand en kijk om je heen. Er is echt meer dan waar jij je nu tot beperkt en ook voor jou. Jij hebt ook recht op een plekje op de wereld waar jou licht kan schijnen.
Het veranderen van je leven
Huiselijk geweld verandert jouw leven. Hoe zeer je denkt dat het jou verandert, het is maar hoe je ernaar kijkt. Jij bent zelf kapitein van het schip van jouw leven. Nee, je hebt niet geaccepteerd waar je in zit. Wel kies je elke dag opnieuw om in dit leven wakker te worden.
Kun je anders? Mag je anders? Ja en JA!
Je kiest niet om vernederd te worden, geslagen, seksueel misbruikt te worden of angstig te zijn voor je partner of één van de andere signalen huiselijk geweld. Je overleeft het leven wat je nu leeft. Dit is geen keuze, dit is geen acceptatie en je bent zeker niet verantwoordelijk voor zijn gedragingen. Enkel voor die van jezelf.
Jij kiest om in dit leven dus wakker te worden. Jij kiest om te overleven. Wat kies jij vandaag? Voel jij de drang om in een ander leven te ontwaken? Kijk je terug op wat je leven was voor hem? Pak jij jouw plekje op de wereldbol? Wat doe jij? Niets doen is geen optie! Praat over je relatie en laat onder dit artikel je reactie achter of stuur mij een e-mail op elisabeth@zodietyfuskerstboomstaat.nl. Of deel jouw verhaal om andere vrouwen te inspireren.
Ik ben vicky en heb een maand geleden de stap gezet om bij mijn partner weg te gaan. Eindelijk na 12 jaar samen te zijn. Mijn partner heeft mij vele jaren gekraakt, zowel mentaal als fysiek, hij heeft mij een paar maanden geleden mij zitten afslaan met een lepel tot mijn achterhoofd bloedde, hij kwam slechts thuis en vond geen eten en werd boos. Hij heeft mij afgeslagen, vernederd , gekleineerd en zelfs gewurgd terwijl onze kindjes moesten toekijken, hij zei dat ik dom was en dat het bij mij in de genen zat dat de kindjes niet goed presteerden op school, de kindjes hadden schrik om met slechte punten naar huis te komen.ik heb al die jaren niks durven aangeven omdat ik schrik had dat hij het te weten ging komen, vertrouwen in de meeste mensen was ik kwijt. Het was precies of hij overal spionnen had. Nu heb ik deze keuze gemaakt voor mij en mijn kindjes, maar is nog niet gedaan, want moet nu het hoederecht nog zien te krijgen, nog een lange weg te gaan.
Wow Vicky, wat ontzettend knap en moedig van je om die levensveranderende beslissing te maken. Je bent al zover gekomen na een maand dat je bewust bent van de lange weg die nog komt. Je hebt je kracht gevonden. Mocht je nog ergens ondersteuning nodig hebben, kun je mij een mail sturen op elisabeth@zodietyfuskerstboomstaat.nl.
Drie weken geleden heb ik met mijn vriend gebroken nadat hij me heeft afgeranseld ! Kleed was gescheurd en vloog buiten ! Heb de dokter mijn verwondingen laten konstateren en foto’s genomen . Daarna klacht ingediend bij de politie en een advocaat genomen ! Zit wel met vele angsten en slaap slecht , best dat ik veel steun krijg en goede raad zodat mijn genezing kan beginnen . Het ergste vind ik wel dat de dader helemaal niet beseft dat zo een gedrag niet kan en ook denkt dat hij helemaal niet in fout is !
Beste Bibi,
De eerste stap naar genezing heb je gezet, namelijk het stappen uit de relatie. Hou vol!!!! Het is heel menselijk om het te willen begrijpen, het is onderdeel van het rouwproces. Je hebt een ongelooflijke kracht aangeboord, laat die nimmer los.
Met heel veel liefs, Elise
Ik heb besloten om niet verder met mijn man gaan. Na 16 jaar samen en 11 getrouwd, enought is enought. Ik lees het artikel en 98% is van overeenkomst in onze slechte huwelijk. Ik ben heel angstig van hem en als hij niet is, kan ik mezelf en de kinderen zichzelf zijn. De man ( geen “mijn”) wilt niks horen over scheiding. Hij wordt boos en hij zegt dat ik de deur kan nemen maar zonder de kinderen en ik bijft van ZIJN geld af! Begin dit jaar, na een ruzie over niks, hij pakte mijn keel en duwde mijn gezicht, ik was zooo bang, ik begon te schreeuwen en hard roepen aan de buurtvrouw, bel de politie! Op dit moment hij werd bang en ik kon uit het huis ontsnappen…ben ik naar de politie gegaan voor de eerste keer na zoveel jaren. Ik heb een melding en geen aangifte gedaan want ik was te bang voor de gevolgen als ik terug naar huis ging. De politie heeft hem aangesproken maar natuurlijk volgens hem alles is mijn schuld. Omdat we 2 kinderen hebben van 10 en 13, de sociaale dienst van de gemeente is nu betrokken. Ik ben op zoek naar een sociaal woning, ik weet het niet hoelang zal duren, ben ik al sinds 2005 ingeschreven regio A’dam. Mijn probleem is dat “de” man wilt niks weten over uit elkaar gaan, ik kan niet aardig tegen hem doen, teveel haat voel ik op dit moment maar ik moet normaal doen voor de kinderen. Hij wil denken dan dat alles goed tussens ons zit als ik aardig doe. De blinddoek is gevallen en ik realiseerd me dat dit geen leven is voor ons en de kinderen. Nu de oudste begint zijn target te worden, hij vernederd hem over school zoals hij met mij doet. En dat, doet me zo veel pijn en verdriet! Ik werk 4 dagen en verdien 1850, volgens de man, kan ik mezelf niet alleen reden en zal ik mijn kinderen in de armoede brengen-want hij gaat geen rode cent aan mij betalen. Ik zie nu dat hij zegt alles om control over mij te krijgen. Ik zoek alleen de sterkte en steun van jullie om doorgaan te kunnen en niet meer opgeven als te moeilijk of ingewikkeld wordt. Ik wil niet meer bang zijn van mijn comfortabel leven te verliezen maar trots zijn van voor mezelf uitkomen. Sorry voor mijn nederlands!…Reden hij niet wilt scheiden: getrouwd in gemeenschaap van goederen, koophuis, spaargeld en HIJ wilt niks delen. Alles is van hem! En natuurlijk, ik ben de nanny en de poetser.
Beste Crissy,
wat ontzettend mooi om te lezen dat de blinddoek is afgevallen en dat je de eerste stappen hebt gezet. Zelfs als hij al niet wil scheiden, kun jij wel scheiden. Het zal wat langer duren. En wat is armoede? Vanuit het huwelijk is hij wettelijk verplicht tot partneralimentatie. De hoogte van de partneralimentatie wordt bepaald door twee factoren: de behoefte van de minst verdienende partner en de draagkracht van de andere partner. De behoefte is gerelateerd aan ‘de welstand’ van de partners tijdens het huwelijk. Het inkomsten- en uitgavenpatroon tijdens de laatste jaren van het huwelijk is dan van belang. Als jouw partner tijdens het huwelijk een hoog inkomen had kun je meer alimentatie eisen dan wanneer jouw partner een veel lager inkomen had.
Heb je al contact met een advocaat gehad om alles in werking te stellen? Je mag mij ook altijd mail op elisabeth@zodietyfuskerstboomstaat.nl
Groetjes,
Elisabeth
Beste Crissy,
Wat goed dat je een beslissing hebt genomen om weg te gaan!
Ik heb wel een aantal tips!
1 Je komt in aanmerking voor rechtsbijstand, dus neem een goede advocaat in de arm. Dit kost je geen vermogen, alleen een eigen bijdrage naar rato van je inkomsten.
zie http://www.rechtsbijstand.nl
2 Doe aangifte en vertel je verhaal aan de huisarts.
Vraag desnoods een huis- en contactverbod aan. Met deze aangifte (en eventueel een huis- en contactverbod) kom je in aanmerking voor een urgentie en zal de gemeente binnen x maanden een huis toewijzen.
zie http://www.rechtsbijstand.nl/
document beleidregels urgentie artikel 5
Tot die tijd vraag je aan de rechter dat jij met de kinderen in het huis mag wonen. Laat uiteraard dan de sloten vervangen.
3 Vanaf het moment dat de voorlopige voorziening bij de rechter is ingediend is de gemeenschap van goederen opgesplitst. Dus ook al rekt hij de scheiding zijn schulden zijn zijn schulden die hij maakt na dit moment (=wetswijziging)
4 Staar je niet blind op de gemeenschap van goederen en alle dreigementen die hij uitspreekt. Jullie zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, dus je hebt recht op de helft van jullie vermogen. Breng tijdig alles in kaart en zorg dat je overal kopieën etc van hebt, die zal je advocaat nodig hebben voor zijn verzoek.
De rechter zal een eerlijke boedelscheiding uitspreken. Hij zal gewoon alimentatie moeten betalen en voor de uitbetaling kan je het LBIO inschakelen.
https://www.lbio.nl/
5 Met jouw inkomen hebt je recht op verschillende toeslagen als Zorgtoeslag voor de kinderen (naar rato van je inkomen), Huurtoeslag naar rato van je inkomen, je komt in aanmerking voor een sociale huurwoning dus de hoogte van de huur zal met huurtoeslag haalbaar zijn. Je hebt recht op kinderbijslag voor je kinderen en wellicht kan de gemeente ook nog verhuiskosten betalen (gewoon alles uitzoeken of laten uitzoeken)…Zie de site van gemeente en http://www.mijntoeslagen.nl
6 Probeer een goed netwerk op te bouwen. Buren en vrienden kunnen heel belangrijk zijn.
Er zijn verschillende organisaties die je kunnen helpen om zicht te krijgen op alle aspecten van een scheiding.
Zie http://www.echtscheidingen-amsterdam.nl/
7 Verder is het heel belangrijk dat je een beslissing neemt. Kinderen die getuigen zijn (geweest) van kindermishandeling zullen als slachtoffer worden gezien van kindermishandeling. Dit kan dus zelfs een onderzoek van de Raad van de kinderbescherming en een VOTS en OTS (ondertoezichtstelling) opleveren. Maar die is tijdelijk en als jij laat zien dat je gewoon een goede moeder bent die de juiste beslissing neemt voor haar kinderen, dan zal die na een half jaar of jaar niet verlengd worden. Daar moet je niet al te bang voor zijn.
Ik wens je sterkte en veel wijsheid toe
Groet,
Miriam
7 jaar geleden ben ik bij mij ex wegegaan die ook erg losse handjes had. Mijn dochter van toen 2 heeft het ook allemaal gezien. En wat ik nu nog steeds het ergste vond alles wat in jouw artikel staat klopt allemaal alleen ik leef nu nog steeds met een angst om me zelf over te geven ik heb inmiddels een nieuwe relatie schat van een kerel die heel veel begrip heeft en ook weet wat er allemaal is gebeurt. Maar ik heb zo muur om mij heen gebouwd dat ik zelfs bin hem het heel moeilijk vind om mij helemaal over te geven is dat normaal? Door alles wat er is gebeurt vind ik het heel moeilijk om sex te hebben
Beste Michelle,
dat is een hele normale reactie.Je draagt kennis en ervaring met je mee, hoe een liefde helemaal verkeerd kan gaan. Je vraagt je of of het voor jou mogelijk is om een gezonde, veilige relatie te hebben. Of je op je eigen oordeel af kan gaan? Of dat je toch weer de verkeerde hebt gevonden? Het kan zijn dat je jezelf schuldig voelt. Dit schuldgevoel heb je meegenomen in deze nieuwe relatie. Dit kan je in de weg staan om jezelf weer te vertrouwen en/of je nieuwe partner. Vier manieren om hieraan voorbij te gaan:
1. Scheid je identiteit van je ervaring. “Het is niet jouw fout, jij bent moedig om bij hem weg te gaan.” Dat wat jou is overkomen door het geweld van je partner, bepaalt niet wie je bent!
2. Zorg goed voor jezelf! Het is een traumatische ervaring voor je geweest en hulp zoeken is een kracht. Er zijn ook zelfhulpgroepen, meditatie, REM therapie, Clarity, sociale activiteiten, vrijwilligerswerk, zelfvertrouwen opbouwen, etc.
3. Oefen bescheiden voorzichtigheid. Er is geen checklist of iemand veilig is of niet. Dat zou wel makkelijk zijn. Per definitie zijn daders manipulatief. Ook al zijn ze charmerend en zorgzaam. Let op rode vlaggen, maar ga niet op zoek naar rode vlaggen. Dat is het stemmetje dat je van binnen hebt, waar je naar kunt luisteren. Clarity leert je dat ook heel mooi.
4. Respecteer je eigen level van bereidwilligheid voor de nieuwe relatie. Wat je hebt meegemaakt, is één ervaring, en om dat op iedere partner te plakken, is een probleem. Wanneer je een nieuwe relatie benaderd vanuit angst, kan het een teken zijn dat je nog steeds vast houdt aan een vorig trauma.
Uiteindelijk komt het erop neer, dat je je niet focust op iets dat niet lukt, maar dat je de focust verlegt naar jezelf om beter te worden en jezelf te worden. Hoe je goed voor jezelf dit stuk kunt oppakken, kan ik niet voor je bepalen. Er zijn genoeg invalshoeken om dit stukje van jezelf te helen, pak iets op wat bij je past om dit aan te pakken.
Heel veel sterkte,
Elisabeth
Beste Elisabeth,
wat een herkenning in alles wat ik hier lees!Ik woon sinds 6 weken in een vrouwenopvang met twee kinderen,waarvan een,mijn dochter van 14 jaar zo kapot gemaakt is dat ze suicidaal werd,dat meisje werd constant vernederd en naar beneden getrapt,niets was goed genoeg.Nadat hij haar voor de derde keer in elkaar geslagen had en ik zei dat ik zo niet meer verder ging,heeft hij ons de deur uitgezet.We hebben aangifte gedaan en de rechtzaak komt nog.Wat ik echt schokkend vind is dat hij de hele boel verdraaid en het slachtoffer uithangt dat zijn kinderen niet mag zien[ze willen hem niet zien!en hij begrijpt er zogenaamd allemaal niets van en is zo verdrietig…..echt walgelijk en het ergst is dat er ook nog mensen in trappen.Ik vind het ook moeilijk dat er bij mij ook een heel groot stuk schaamte en schuldgevoel zit, dat ik mijn kinderen zo lang aan hem heb overgeleverd,waarom ben ik niet eerder weggegaan[waarschijnlijk omdat hij altijd zei jij kan gaan maar de kinderen blijven hier]maar blij dat de we weg zijn ook al valt het niet mee in deze situatie,die helaas even nodig is om verder te kunnen gaan met zijn drietjs.Ik heb er geen spijt van en we komen er wel,groetjes,Monique
Beste Monique,
voel je niet beschaamd of schuldig hoe lang iets heeft geduurd, maar put kracht uit het feit dat je het hebt gestopt. Er zijn zoveel redenen waarom het niet eerder is geweest. Je had toen zeker niet de kracht die je nu wel voelt, je had niet het geloof er te kunnen komen, wellicht ook allerlei angsten. Stoppen met een relatie is risico durven nemen. Jij was er toen nog niet klaar voor en nu wel. Straf jezelf niet omwille van de kracht die je nu wel hebt. Met die kracht kun je er nu voor de kinderen zijn en samen sterk worden.
Heel veel kracht toegewenst,
Elisabeth
Ik ben een man van 78. Ik ben erachter gekomen dat ik 2,5 jaar geleden in de handen van een narcistische vrouw terecht ben gekomen. Er is geen fysiek geweld maar wel erg veel en toenemend emotioneel geweld. Veel van wat ik hier gelezen heb herken ik. Eigenlijk wil ik weg maar ik wil de relatie toch nog een kans geven. Hopen tegen beter weten in. Wat mijn situatie nog moeilijker maakt is dat ik door de financiele crisis en door mijn echtscheiding totaal berooid ben. Kleren, een fiets en een PC is alles wat ik nog heb. Ik moet straks rondkomen van 900 euro per maand. Intrekken bij een van mijn kindren is geen optie. Ik overweeg om dan maar in een land als Thailand te gaan wonen, daar lukt het nog om met dat bedrag te kunnen leven. Ik voel mij dood van binnen, uitgeblust, zoekend naar een uitweg. Ik ben al blij dat ik (sinds een paar weken) weet wat er aan de hand is. Wat nu?
Beste Wim,
wat een moeilijke keuze op jouw leeftijd. Eigenlijk weet je het antwoord al en ik denk dat je kinderen wel voor je klaar zouden staan, zoals jij er voor hun bent geweest. Het is beter om mensen de optie tot ‘nee’ te geven, dan het antwoord zelf in te vullen.